LUPIN III

LUPIN III / ลูแปง ยอดโจรกรรมอัจฉริยะ

ผู้จัดจำหน่าย : TOHO COMPANY

สตูดิโอผู้สร้าง : TBS FILMS, TRISTONE ENTERTAINMENT

ผู้กำกับ : คิตามูระ ริวเฮย์ (VERSUS, GODZILLA: FINAL WARS)

ประเภทของหนัง : ACTION | ADVENTURE | COMEDY

“บทความนี้อาจเปิดเผยเรื่องราวของหนังที่อาจทำให้คนที่ยังไม่ดูหนัง

อาจเสียอรรถรสในการดูหนังได้ และการเขียนนี้เป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆ”

อาจจะไม่ถึงกับเป็นสาวกตัวยงของ ลูแปงที่สาม อะไรมากนัก แต่ก็พูดได้ว่าก็ติดตามมาบ้างไม่มากก็น้อย (ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็ตอนที่ ลูแปง ปะทะกับ โคนัน ทั้งใน ทีวีสเปเชี่ยล และ มูฟวี่) เพราะงั้นก็พอรู้อยู่ว่าเพราะเหตุใดที่ผลงานมังงะสุดอมตะเรื่องนี้ของ มังกี้ พันช์ ถึงโด่งดังเป็นอมตะมาเกือบ 4 ทศวรรษ! และโดนนำไปดัดแปลงเป็นอนิเมหลายเวอร์ชั่นมาก (3 เวอร์ชั่น, ภาคเดี่ยวของ มิเนะ ฟูจิโกะ อีกหนึ่งและจะมีอนิเมอีกเวอร์ชั่นในเดือนหน้า, ออริจินอล วิดิโอ อนิเมชั่น และ อนิเมฉายโรงอีกมากมาย นี่ยังไม่นับที่โดนไปทำเป็น อนิเม ทีวี สเปเชี่ยล อีกนับไม่ถ้วน) รวมถึงหนังคนแสดงทั้งฉบับปี 1974 และฉบับล่าสุดของ คิตามูระ ริวเฮย์ ที่เราจะพูดถึงกันในคราวนี้

จุดที่น่าชื่นชมที่สุดเลยของการดัดแปลงเป็นหนังคนแสดงในหนนี้ก็คือการที่หนังสามารถถ่ายทอดและยังรักษาคาแร็คเตอร์อันเป็นเสน่ห์และเอกลักษณ์ไว้ได้ครับ คือถ้าผ่านตาหนังคนแสดง (ย้ำว่าคนแสดง) ที่ดัดแปลงมาจากอนิเมหรือมังงะส่วนใหญ่ หนึ่งปัญหาที่สำคัญก็คือการที่ผู้สร้างไม่สามารถรักษาเสน่ห์ที่ปรากฏในมังงะหรืออนิเมไว้ได้ครับ (ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นหนังที่ฮอลลีวู้ดทำด้วย อาทิ ดราก้อนบอล หรือ มัค โกโกโก (อีกชื่อที่น่าจะรู้จักก็ สปีด เรซเซอร์) แต่กับ ลูแปง เวอร์ชั่นนี้ไม่เป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย

หนังคนแสดงฉบับนี้สามารถรักษาคาแร็คเตอร์อันโดดเด่นของตัวละครไว้ได้ทั้ง ลูแปง, มิเนะ ฟูจิโกะ, จิเก็น ไดสุเกะ, อิชิคาว่า โกเอม่อน รวมถึง สารวัตรเซนิงาตะ ไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แม้อาจจะไม่สามารถทำอะไรโอเวอร์ได้แบบ อนิเม แต่โดยรวมก็นับว่าสอบผ่าน โดยเฉพาะตัว ลูแปง กับ ฟูจิโกะ หนังทำออกมาได้ดีมาก คือถ้าใครสัมผัสลูแปงมาก่อนก็จะรู้ว่า สัมพันธ์ ระหว่าง ลูแปง กับ ฟูจิโกะ นั้นเป็นอย่างไร ลูแปงถือว่าฟูจิโกะ เป็นทุกสิ่งสำหรับเขาเลยทำทุกอย่างได้เพื่อฟูจิโกะ แต่ ฟูจิโกะ บางทีก็เห็น ลูแปง เป็นของเล่น หรือบางทีก็อาจจะเป็นแค่ผลประโยชน์ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง นับว่าจุดนี้หนังรักษาเสน่ห์ของต้นฉบับไว้ได้ในจุดๆ นี้

ส่วนตัวละครรองๆ ลงมาทั้ง จิเก็น, โกเอม่อน ("ข้าฟันของไร้ค่าไปอีกแล้ว" ดีใจหนังยังใส่บทพูดนี้) และ เซนิงาตะ คือตัวละครทั้งสามนี้แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้โดดเด่นเท่าพระเอกและนางเอก..? (และบางทีอาจจะเด่นน้อยกว่าพระเอกอีกคน?) เอ้ย! ลูแปง และ มิเนะ ฟูจิโกะ แต่หนังก็ยังรักษาจุดเด่นที่ปรากฏในอนิเมได้พอสมควรเลยทีเดียว แต่อีกจุดในฉบับคนแสดงนี้ที่ต้องชื่นชมมากถึงมากที่สุดคือการแคสท์ทีมนักแสดง, การแต่งหน้า และฝ่ายคอสตูมครับ คือนักแสดงในหนังนึกไม่ออกน่ะว่าจะรับบทพวกนี้ได้อย่างไงทั้ง โอกุริ ชุน, คุโรกิ เมอิสะ, ทามายาม่า เท็ตสึจิ, อายาโนะ โก และ ทาดาโนบุ อาซาโนะ ไอ้การแสดงมั่นใจไม่ได้มีปัญหาหรอกสำหรับทีมนักแสดงชุดนี้ แค่คิดว่ามันจะใกล้เคียงอนิเมได้ขนาดไหน แต่พอได้มีการแต่งหน้า ตัดผม เติมหนวด และใส่ชุดคอสตูม (ตอนปล่อยภาพแรก) โอ้แม่จ้าว เหมือนมาก!! (ปล. ในหนัง คุโรกิ เมอิสะ นี่สวยและเซ็กซี่มาก)

คือถ้าไม่นับหนัง รูโรนิ เคนชิน ก็คิดว่าเป็นทางด้านของเรื่องนี้นี่ล่ะ (มั้งน่ะ) ที่ทำออกมาได้เหมือนฉบับอนิเมและมังงะที่สุด ... พูดมาก็เยอะนี่ยังไม่ได้พูดถึงในส่วนเนื้อหาเลยนี่โน่ะ ขอพูดแบบไม่มากความล่ะกัน คือมันเป็นหนังโจรกรรมที่ธีมมันสากลมากๆๆ ดูก็รู้ว่ามันไม่ได้กะจะขายแค่ในญี่ปุ่นแต่จะขายทั่วโลกชัดๆ สากลขนาดไม่รู้สรุปแล้วคุณมึงจะพูดภาษาอะไรกันแน่ เดี๋ยว ญี่ปุ่น เดี๋ยว อังกฤษ (บางทีมันก็ไทย บางทีคนไทยในหนังมันอยู่กับคนไทยมันก็ดันพูดอังกฤษกัน) ซึ่งอันที่จริงธีมมันดูสากลมันก็ควรจะสนุกสิ แต่กลายเป็นว่า ธรรมดา มาก ธรรมดา มากถึงมากที่สุด แถมหนังก็กะโชว์เท่กันอย่างเดียว สุดท้ายคือหนังก็กลายเป็นหนังที่อยู่ในหมวด ดูได้ถ้าไม่คาดหวังกับเนื้อหามากนักน่ะ...